Οι ανθρώπινες σχέσεις ενίοτε φαίνεται να έχουν ως βάση τους τις θετικές επιστήμες...
Πρώτ'απ'όλα για να έρθουν δυο άνθρωποι κοντά και να γνωριστούν έλκονται μεταξύ τους. Μια ασυνείδητη δύναμη τους κατευθύνει. Η έλξη αυτή δεν έχει σχέση με το πως θα εξεληχθεί η σχέση τους. Αν θα είναι φιλική,ερωτική ή μια απλή γνωριμία.
Αν μιλάμε για ερωτική σχέση τότε η έλξη είναι πολύ δυνατή. Εκτός αυτού πολλές χημικές ουσίες επιδρούν στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Επίσης ο ερωτευμένος δε θέλει τίποτε άλλο παρά να ''προστεθεί'' ο ίδιος με τον άνθρωπο που είναι μαζί και να γίνουν ένα.
Αν το προχωρήσουμε παρακάτω και φτάσουμε σ'έναν επικείμενο γάμο,βλέπουμε ότι αφού ενωθούν οι δύο άνθρωποι και τυπικά πλέον, επόμενος στόχος τους είναι να ''πολλαπλασιαστούν''.Να αφήσουν τους απογόνους τους.
Αν μιλήσουμε για έρωτα με την πρώτη ματιά τότε η χημεία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Βλέποντας τον άλλον ο ερωτευμένος αισθάνεται την καρδιά του να χτυπά,το σώμα του να παραλύει και δεν μπορεί να πάρει το βλέμμα του από πάνω του. Όλα αυτά οφείλονται και πάλι στις χημικές ουσίες που εκρίνει ο εγκέφαλος του ερωτευμένου. Αυτό είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο.
Και βέβαια πολλές φορές η διάλυση των σχέσεν είναι αναπόφευκτη.
Τότε οι άνθρωποι ''διαιρούνται''. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ακολουθεί το δρόμο του αφού καταλαβαίνουν ότι πλεόν δεν αναζητούν τα ίδια πράγματα. Αυτό όμως δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι παύει να υπάρχει η έλξη ή ο έρωτας. Μπορεί αυτοί οι δύο άνθρωποι να είναι απλά θύματα των συγγυριών και εξωτερικών παραγόντων ή ο χωρισμός να οφείλεται σε απόφαση του ενός. Αυτός όμως που μένει πίσω την στιγμή του χωρισμού χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του και αισθάνεται ότι κάνει μία μακράς διάρκειας ''ελεύθερη πτώση'' χωρίς τελειωμό.
Αν διαλυθεί ένας γάμος και υπάρχουν και παιδιά, τότε θα ''διαιρεθούν'' και τα παιδιά μαζί με τους γονείς είτε πρακτικά(το ένα παιδί πηγαίνει με τη μητέρα και το άλλο με τον πατέρα), είτε ψυχολογικά.Το δεύτερο πάντως είναι σίγουρο.Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα από εκεί και πέρα να ''διαιρέσουν'' συναισθήματα και να ''αφαιρέσουν'' συνήθειες.Το ίδιο και οι γονείς φυσικά.
Πριν το χωρισμό όμως δύο ανθρώπων το πιθανότερο είναι να υπάρχουν και διενέξεις και τσακωμοί, όπου και πάλι επιδρούν χημικές ουσίες στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Αν τα καλοσκεφτούμε όμως, όλα αυτά είναι τελείως ανούσια όταν δεν υπάρχει το πιο βασικό: η επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίσει άλλους ανθρώπους στη ζωή του.
Και από την άλλη έιναι πολύ απόλυτο να λέμε ότι όλες οι σχέσεις στηρίζονται σε όλα αυτά. Γιατί ο άνθρωπος πάντα θα είναι άνθρωπος με επιθυμίες, πάθη και συναισθήματα που αντιβαίνουν σε οποιονδήποτε κανόνα και όπως λέει και ο τίτλος ενός λογοτεχνικού βιβλίου που διάβασα πριν καιρό ''δεν είναι άλγεβρα ο έρωτας''...!!
Πρώτ'απ'όλα για να έρθουν δυο άνθρωποι κοντά και να γνωριστούν έλκονται μεταξύ τους. Μια ασυνείδητη δύναμη τους κατευθύνει. Η έλξη αυτή δεν έχει σχέση με το πως θα εξεληχθεί η σχέση τους. Αν θα είναι φιλική,ερωτική ή μια απλή γνωριμία.
Αν μιλάμε για ερωτική σχέση τότε η έλξη είναι πολύ δυνατή. Εκτός αυτού πολλές χημικές ουσίες επιδρούν στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Επίσης ο ερωτευμένος δε θέλει τίποτε άλλο παρά να ''προστεθεί'' ο ίδιος με τον άνθρωπο που είναι μαζί και να γίνουν ένα.
Αν το προχωρήσουμε παρακάτω και φτάσουμε σ'έναν επικείμενο γάμο,βλέπουμε ότι αφού ενωθούν οι δύο άνθρωποι και τυπικά πλέον, επόμενος στόχος τους είναι να ''πολλαπλασιαστούν''.Να αφήσουν τους απογόνους τους.
Αν μιλήσουμε για έρωτα με την πρώτη ματιά τότε η χημεία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Βλέποντας τον άλλον ο ερωτευμένος αισθάνεται την καρδιά του να χτυπά,το σώμα του να παραλύει και δεν μπορεί να πάρει το βλέμμα του από πάνω του. Όλα αυτά οφείλονται και πάλι στις χημικές ουσίες που εκρίνει ο εγκέφαλος του ερωτευμένου. Αυτό είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο.
Και βέβαια πολλές φορές η διάλυση των σχέσεν είναι αναπόφευκτη.
Τότε οι άνθρωποι ''διαιρούνται''. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ακολουθεί το δρόμο του αφού καταλαβαίνουν ότι πλεόν δεν αναζητούν τα ίδια πράγματα. Αυτό όμως δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι παύει να υπάρχει η έλξη ή ο έρωτας. Μπορεί αυτοί οι δύο άνθρωποι να είναι απλά θύματα των συγγυριών και εξωτερικών παραγόντων ή ο χωρισμός να οφείλεται σε απόφαση του ενός. Αυτός όμως που μένει πίσω την στιγμή του χωρισμού χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του και αισθάνεται ότι κάνει μία μακράς διάρκειας ''ελεύθερη πτώση'' χωρίς τελειωμό.
Αν διαλυθεί ένας γάμος και υπάρχουν και παιδιά, τότε θα ''διαιρεθούν'' και τα παιδιά μαζί με τους γονείς είτε πρακτικά(το ένα παιδί πηγαίνει με τη μητέρα και το άλλο με τον πατέρα), είτε ψυχολογικά.Το δεύτερο πάντως είναι σίγουρο.Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα από εκεί και πέρα να ''διαιρέσουν'' συναισθήματα και να ''αφαιρέσουν'' συνήθειες.Το ίδιο και οι γονείς φυσικά.
Πριν το χωρισμό όμως δύο ανθρώπων το πιθανότερο είναι να υπάρχουν και διενέξεις και τσακωμοί, όπου και πάλι επιδρούν χημικές ουσίες στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Αν τα καλοσκεφτούμε όμως, όλα αυτά είναι τελείως ανούσια όταν δεν υπάρχει το πιο βασικό: η επιθυμία του ανθρώπου να γνωρίσει άλλους ανθρώπους στη ζωή του.
Και από την άλλη έιναι πολύ απόλυτο να λέμε ότι όλες οι σχέσεις στηρίζονται σε όλα αυτά. Γιατί ο άνθρωπος πάντα θα είναι άνθρωπος με επιθυμίες, πάθη και συναισθήματα που αντιβαίνουν σε οποιονδήποτε κανόνα και όπως λέει και ο τίτλος ενός λογοτεχνικού βιβλίου που διάβασα πριν καιρό ''δεν είναι άλγεβρα ο έρωτας''...!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου