Εύχομαι καλό μήνα σε όλους!
Με την είσοδο του Δεκεμβρίου μπαινουμε και επίσημα στο χειμώνα.Αλλά μόνο ο μήνας άλλαξε.Όλα τα υπόλοιπα έμειναν ίδια.
Από την επόμενη βδομάδα ξεκινάνε επίσημα τα διαγωνίσματα στο σχολείο και τα αστεία σταματάνε πια.Όπως και να το κάνουμε τα γραπτά είναι αυτά που μένουν και που παίζουν σημαντικότερο ρόλο για τη βαθμολογία μας.Δυστυχώς στις μέρες μας οι μαθητές δεν κοιτάνε τόσο τη γνώση όσο το βαθμό και έχουν καταντήσει υποχείρια ενός χαρτιού που παίρνουν δύο φορες το χρόνο και το οποίο παίζει τόσο σημαντικό ρόλο γι'αυτούς που μόνο άγαλμα δεν έχουμε στήσει στα δωμάτιά μας να το βλέπουμε κάθε πρωί.
Όπως και να 'χει όμως πρέπει να πηγαίνουμε με τα δεδομένα γιατί αν δεν πάμε σε μας θα γυρίσει πάλι.Και όταν εννοώ σε μας εννοώ σε όλους τους μαθητές όλων των ηλικιών που αυτόν τον καιρό είμαστε υποχρεωμένοι να γράφουμε το ένα διαγώνισμα μετά το άλλο και μάλιστα να γράφουμε και καλά για να ευχαριστήσουμε γονείς,καθηγητές και τελευταίο τον εαυτό μας.Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ότι ο εαυτός μας θα έπρεπε να είναι ο πρώτος στη λίστα και όχι ο τελευταίος.Όλοι μας θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δουλεύουμε για μας και για κανέναν άλλον!!!
Και μετά από όλη αυτή τη δοκιμασία θα έρθουν τα Χριστούγεννα και ξαφνικά θα πρέπει να γυρίσουμε το κουμπάκι του εαυτού μας και να είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδα γιατί όπως και να το κάνουμε Χριστούγεννα έχουμε θα αλλάξει και ο χρόνος και πρέπει να δείχνουμε χαρούμενοι ακόμα κι αν μέσα μας κλαίμε...Για τους γονείς,τους φίλους και τον κοινώνικό μας περίγυρο γενικά γιατί μετά θα αρχίσουν οι ερωτήσεις,''τι έχεις;'',''γιατί είσαι έτσι;'',''μήπως συμβαίνει κάτι;'',''μπορεί να είναι η μελαγχολία των γιορτών''...Ερωτήσεις χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον που λέγονται μόνο για να λέγονται...
Κι έπειτα θα τελειώσει το 15ήμερο των διακοπών και θα γυρίσουμε και πάλι στο σχολείο και θα είμαστε σαν μαστουμενά μέσα στην τάξη και οι καθηγητές θα λένε το κλασικό ''15 μέρες δεν προλάβατε να ξεκουραστείτε;'' ή ''πόσες μέρες θέλατε ακόμα για ξεκούραση;''Λες και οι ίδιοι πρόλαβαν να ξεκουραστούν ή δεν θα ήθελαν να κάτσουν άλλες 15 μέρες...
Κι ύστερα έρχονται οι βαθμοί...Και τότε θα δούμε αν όλος ο αγώνας από την αρχή της σχολικής χρονιάς άξιζε τον κόπο...Και αν τελικά ήταν μάταιος;Και αν τελικά τζάμπα παλεύαμε;
Και από πάνω και τα πικρόχολα σχόλια των γονιών σε ενδεχόμενες αποτυχίες ''εμ αν βγαίνεις κάθε μέρα έξω που χρόνος για διάβασμα'',''τι!;15 στα μαθηματικά κατεύθυνσης;!τζάμπα πληρώνω τα φροντιστήρια;''Λες και επειδή αυτοί δεν μπορούσαν να βγαίνουν κάθε μέρα για τον άλφα ή βήτα λόγο θα πρέπει να είμαστε και μεις το ίδιο.Λες και αν λέγαμε ότι τέρμα δεν γουστάρω να ξαναπάω φροντιστήριο θα έλεγαν το αντίθετο. Και αν τους πούμε ότι άλλες ήταν οι εποχές οι δικές τους και άλλες οι δικές μας θα πουν να μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα!Μα ποιος συγκρίνει αυτή την στιγμή;Εσείς ή εμείς;
Και μετά...Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει μετά...Το σίγουρο είναι ένα!Ότι αυτό το μετά δεν το γλιτώνει κανείς μας...
Με την είσοδο του Δεκεμβρίου μπαινουμε και επίσημα στο χειμώνα.Αλλά μόνο ο μήνας άλλαξε.Όλα τα υπόλοιπα έμειναν ίδια.
Από την επόμενη βδομάδα ξεκινάνε επίσημα τα διαγωνίσματα στο σχολείο και τα αστεία σταματάνε πια.Όπως και να το κάνουμε τα γραπτά είναι αυτά που μένουν και που παίζουν σημαντικότερο ρόλο για τη βαθμολογία μας.Δυστυχώς στις μέρες μας οι μαθητές δεν κοιτάνε τόσο τη γνώση όσο το βαθμό και έχουν καταντήσει υποχείρια ενός χαρτιού που παίρνουν δύο φορες το χρόνο και το οποίο παίζει τόσο σημαντικό ρόλο γι'αυτούς που μόνο άγαλμα δεν έχουμε στήσει στα δωμάτιά μας να το βλέπουμε κάθε πρωί.
Όπως και να 'χει όμως πρέπει να πηγαίνουμε με τα δεδομένα γιατί αν δεν πάμε σε μας θα γυρίσει πάλι.Και όταν εννοώ σε μας εννοώ σε όλους τους μαθητές όλων των ηλικιών που αυτόν τον καιρό είμαστε υποχρεωμένοι να γράφουμε το ένα διαγώνισμα μετά το άλλο και μάλιστα να γράφουμε και καλά για να ευχαριστήσουμε γονείς,καθηγητές και τελευταίο τον εαυτό μας.Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ότι ο εαυτός μας θα έπρεπε να είναι ο πρώτος στη λίστα και όχι ο τελευταίος.Όλοι μας θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δουλεύουμε για μας και για κανέναν άλλον!!!
Και μετά από όλη αυτή τη δοκιμασία θα έρθουν τα Χριστούγεννα και ξαφνικά θα πρέπει να γυρίσουμε το κουμπάκι του εαυτού μας και να είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι ελπίδα γιατί όπως και να το κάνουμε Χριστούγεννα έχουμε θα αλλάξει και ο χρόνος και πρέπει να δείχνουμε χαρούμενοι ακόμα κι αν μέσα μας κλαίμε...Για τους γονείς,τους φίλους και τον κοινώνικό μας περίγυρο γενικά γιατί μετά θα αρχίσουν οι ερωτήσεις,''τι έχεις;'',''γιατί είσαι έτσι;'',''μήπως συμβαίνει κάτι;'',''μπορεί να είναι η μελαγχολία των γιορτών''...Ερωτήσεις χωρίς ουσιαστικό ενδιαφέρον που λέγονται μόνο για να λέγονται...
Κι έπειτα θα τελειώσει το 15ήμερο των διακοπών και θα γυρίσουμε και πάλι στο σχολείο και θα είμαστε σαν μαστουμενά μέσα στην τάξη και οι καθηγητές θα λένε το κλασικό ''15 μέρες δεν προλάβατε να ξεκουραστείτε;'' ή ''πόσες μέρες θέλατε ακόμα για ξεκούραση;''Λες και οι ίδιοι πρόλαβαν να ξεκουραστούν ή δεν θα ήθελαν να κάτσουν άλλες 15 μέρες...
Κι ύστερα έρχονται οι βαθμοί...Και τότε θα δούμε αν όλος ο αγώνας από την αρχή της σχολικής χρονιάς άξιζε τον κόπο...Και αν τελικά ήταν μάταιος;Και αν τελικά τζάμπα παλεύαμε;
Και από πάνω και τα πικρόχολα σχόλια των γονιών σε ενδεχόμενες αποτυχίες ''εμ αν βγαίνεις κάθε μέρα έξω που χρόνος για διάβασμα'',''τι!;15 στα μαθηματικά κατεύθυνσης;!τζάμπα πληρώνω τα φροντιστήρια;''Λες και επειδή αυτοί δεν μπορούσαν να βγαίνουν κάθε μέρα για τον άλφα ή βήτα λόγο θα πρέπει να είμαστε και μεις το ίδιο.Λες και αν λέγαμε ότι τέρμα δεν γουστάρω να ξαναπάω φροντιστήριο θα έλεγαν το αντίθετο. Και αν τους πούμε ότι άλλες ήταν οι εποχές οι δικές τους και άλλες οι δικές μας θα πουν να μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα!Μα ποιος συγκρίνει αυτή την στιγμή;Εσείς ή εμείς;
Και μετά...Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει μετά...Το σίγουρο είναι ένα!Ότι αυτό το μετά δεν το γλιτώνει κανείς μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου