Όλα τα ανεξαιρ΄ςτως τα έμβια όντα επιδιώκουν την ηδονή μέσω των πράξεων τους, εφ' όσον αυτή εξασφαλίζει και προάγει τη ζωή και την ύπαρξή τους. Η δράση είναι η ολοκλήρωση της ζωής και της ύπαρξης και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο συνδέεται με την ηδονή. Τα έμβια όντα επιδιώκουν από ένστικτο την ηδονή, ως πρωταρχικό παράγοντα που συνεπάγεται την φυσική τελειότητα. Η ηδονή συνοδεύει τη δράση, αλλά συγχρόνως την ενισχύει και τη συμπληρώνει. Επίσης είναι τόσο εντονώτερη η ηδονή, όσο τελειώτερη είναι η δράση, και η δράση τόσο τελειώτερη, όσο τελειώτερο είναι το αντικείμενό της και αφορμή αυτής. Αυτό προυποθέτει ότι η δράση και το αντικείμενό της διέπονται από ευγενείς παράγοντες. Η ηδονή κάθε έμβιου όντος και η δράση αυτού έχουν ιδιότυπο χαρακτήρα. Αυτό ισχύει και στον άνθρωπο, αλλά η ιδιορρυθμία της δράσης αυτού έγκειται στη διανόηση. Στη συνέχεια πρέπει να τονίσουμε ότι όταν πρόκειται για τον άνθρωπο, δεν πρέπει να μιλάμε για την ηδονή με τη συνηθισμένη υλιστική σημασία, αλλά για μια κατάσταση ευδαιμονίας. Τέλος, η ίδια η ευδαιμονία είναι το αποκορύφωμα των αρετών, διότι είναι, αγνότατη, άυλη και υπέργεια, και από αυτά είναι και η ισχυρότερη, αφού αποκαλύπτεται μέσω αυτής εντονώτερα η πραγματική ουσία του πνεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου