Έχω λίγες ώρες που γύρισα από τη γιαγιά μου. Μένει σε άλλη πόλη και πήγα να τη δω για το Σαββατοκύριακο. Πήγα και ήρθα μόνη μου με το λεωφορείο.
Πάντα με τρόμαζαν αυτοί οι χώροι όπως τα κτελ,οι σιδηροδρομικοί σταθμοί,τα αεροδρόμια...Για μένα συμβολίζουν κάτι παραπάνω από χώρους που σταματάνε τα μέσα μεταφοράς. Όταν βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους και βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου συλλογίζομαι...Πού να πηγαίνουν άραγε όλοι αυτοί;Τους περιμένει κάποιος;Πηγαίνουν στην πατρίδα τους;Πηγαίνουν σπίτι τους;Ή μήπως με τη φυγή ξεφεύγουν από άσχημες καταστάσεις και ψάχνουν κάτι καλύτερο;Η φυγή τους σημαίνει άραγε κάτι για κάποιον δικό τους;Λείπουν σε κανέναν;
Αυτά σκέφτομαι και πολλά άλλα που τα συνδέω με μένα...
Το χειρότερό μου όμως είναι ο χώρος αναμονής...Εκεί που περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις και αδιμονείς...Και τι θα γίνει μετά από εδώ;Από πού έρχομαι και πού πηγαίνω;Είναι σωστό αυτό το ταξίδι;Γίνεται τη σωστή στιγμή;
Και απάντηση ποτέ δε βρίσκω...
Πάντα με τρόμαζαν αυτοί οι χώροι όπως τα κτελ,οι σιδηροδρομικοί σταθμοί,τα αεροδρόμια...Για μένα συμβολίζουν κάτι παραπάνω από χώρους που σταματάνε τα μέσα μεταφοράς. Όταν βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους και βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου συλλογίζομαι...Πού να πηγαίνουν άραγε όλοι αυτοί;Τους περιμένει κάποιος;Πηγαίνουν στην πατρίδα τους;Πηγαίνουν σπίτι τους;Ή μήπως με τη φυγή ξεφεύγουν από άσχημες καταστάσεις και ψάχνουν κάτι καλύτερο;Η φυγή τους σημαίνει άραγε κάτι για κάποιον δικό τους;Λείπουν σε κανέναν;
Αυτά σκέφτομαι και πολλά άλλα που τα συνδέω με μένα...
Το χειρότερό μου όμως είναι ο χώρος αναμονής...Εκεί που περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις και αδιμονείς...Και τι θα γίνει μετά από εδώ;Από πού έρχομαι και πού πηγαίνω;Είναι σωστό αυτό το ταξίδι;Γίνεται τη σωστή στιγμή;
Και απάντηση ποτέ δε βρίσκω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου