Θέλοντας και μη
όλοι ήμασταν μόνοι κάποια στιγμή
σ’ αυτή τη ρημάδα που λέγεται ζωή.
Άλλοι λίγο κι άλλοι πολύ.
Κανείς δεν αντιστάθηκε όμως στο άγγιγμά της.
Κανείς δεν παρασύρθηκε στην πνιγερή χίμαιρά της.
Κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να την ελέγξει,
γιατί ήταν λίγοι οι άνθρωποι που αυτήν είχαν διαλέξει.
Όταν μαθαίνεις μόνος σου στον κόσμο να υπάρχεις,
τότε είναι πιο εύκολο το θάνατο να ψάχνεις.
Δεν είναι δύσκολο για ‘σε να πας να αυτοκτονήσεις,
γιατί με την πράξη σου αυτή ζητάς την παράτασή της.
Όλοι στον κόσμο αυτό ήρθαμε και φεύγουμε μονάχοι
οπότε είναι μάταιο να ψάχνουμε λουλούδια μες τη λάσπη.
Είναι γλυκιά η γεύση της ηρεμίας, της μοναξιάς η ακοή
μα και η όψη του τέλους της ιστορίας.
Μιας ιστορίας που ουσιαστικά δεν άρχισε, δεν τέλειωσε ποτέ
κι αυτή η ιστορία είναι που ονομάζεται ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου