Αλλαγή ή αλλοτρίωση?

   Υπάρχουν καταστάσεις στη ζωή κάθε ανθρώπου του τις αντιμετωπίζει κάπως διαφορετικά απ' όσο θα ήθελε ή απ' όσο του έλεγαν το μυαλό και οι πεποιθήσεις του. Υπάρχουν περιστώσεις στη ζωή κάθε ανθρώπου που κάνει λάθη, που μετανιώνει γι' αυτά γιατί αντιβαίνουν στα μέχρι τότε πιστεύω του. Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή του κάθε ανθρώπου που τον καθένα τον αντιμετωπίζει ξεχωριστά, διαφορετικά.
   Κάθε μέρα είναι διαφορετική, κάθε άνθρωπος ξεχωριστός, κάθε κατάσταση διαφορετικά αντιμετωπίσημη. Τι γίνεται όμως όταν δύο ίδιες περίπτωσεις τις αντιμετωπίζουμε διαφορετικά σε δύο διαφορετικά χρονικά διαστήματα? Τι σημαίνει αυτό? Ωρίμανση ή γελειότητα? Μεγάλωμα ή παλιμπαιδισμός? Περισσότερη σκέψη ή περισσότερος αυθορμιτισμός? Αλλάγή προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο? Και τελικά αναπόφευκτη αλλαγή που συμβαίνει σε όλους ή αλλοτρίωση του ατόμου από τον εαυτό του?
   Και σε επόμενη φάση το να είσαι σταθερός στις απόψεις σου σε κάνει δογματικό και η μόνιμη αλλαγή ασταθή? Μήπως μέσα από όλες αυτές τις αλλαγές χάνεις τον εαυτό σου ή μήπως τον αναπτύσσεις? Και ακόμα κι αν θεωρείς πως χάνεσαι είσαι σίγουρος ότι ήξερες ποιος ήσουν για να μπορείς να αντιληφθείς και το χάσιμό σου?
   Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να δώσει απάντηση σε όλα αυτά... Πάντως όποιος το έχει καταφέρει ξέρει σίγουρα πως να ζει καλύτερα, πως μπορεί να αναπτύσσει και να ελέγχει τον εαυτό του και σε τελική ανάλυση πως να αντιμετωπίζει ορθότερα τις οποιεσδήποτε καταστάσεις της ζωής του...