Είναι τόσο τρελό όλο αυτό που συμβαίνει... Σε όλη μας τη ζωή ψάχνουμε τον εαυτό μας... Κάνουμε πράγματα που τα μετανιώνουμε γιατί θεωρούμε πως είναι εναντίον σε όλα τα πιστεύω, τις ηθικές μας αξίες.. .Και τελικά πού καταλήγουμε? Πουθενά.
Υποκύπτουμε σε πειρασμούς, σε χαρές τις ζωής ίσως, σε αμαρτίες κατά τη θρησκεία... Ακόμα κι αν πιστεύουμε κάτι άλλο είναι στιγμές που πραγματικά χάνουμε τον εαυτό μας! Ποιος είναι ο εαυτός μας όμως τελικά? Και αν δεν είναι αυτό που πορευόμασταν μέχρι τώρα? Κι αν ήρθε η ώρα για μια αλλαγή, μία ριζική αλλαγή? Και ποιος μπορεί εν τέλει να μας πει τι είμαστε και τι όχι? Ποιος μπορεί να μας κρίνει? Κανείς! Κι όμως ακούμε τα λόγια των άλλων. Ενστερνιζόμαστε κάποιες από τις απόψεις τους. Υπολογίζουμε στη γνώμη τους. Θιγόμαστε αν μας προσβάλουν και σκεφτόμαστε τα λόγια τους. Αναρωτιόμαστε "μα γιατί το είπε τώρα αυτό?". Ζητάμε πολλές φορές και εξηγήσεις για τα λόγια αυτά.
Αλήθεια αυτή είναι η ελευθερία του ατόμου? Το να κρέμεται από τις απόψεις των άλλων για τον ίδιο. Το να προσπαθεί να "μη δώσει δικαιώματα", να μην σχολιαστεί. Και όταν συμβεί αυτό να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αλλάξει κάτι που τις περισσότερες φορές δεν αλλάζει.
Και μέσα σε όλα αυτά τα λόγια και σε όλες αυτές τις φήμες του κοινωνικού περίγυρου, σε όλες αυτές τις πράξεις, τις αδυναμίες, τις αξίες, τις πεποιθήσεις του ατόμου, το ίδιο το άτομο εγκλωβίζεται και δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι. Προσπαθεί συνεχώς να δημιουργήσει μία άποψη για τον εαυτό του και να πορευτεί με αυτή για να ξέρει τι πρέπει να δείχνει προς τα έξω και ποτέ δεν τα καταφέρνει. Γιατί ακόμα κι εκεί που είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου πάντα κάτι θα συμβαίνει και θα σου αλλάζει την άποψη. Γιατί ποτέ δεν είσαι ίδιος! Σε όλη σου τη ζωή θα συναντάς διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές πεποιθήσεις και κάθε φορά θα τα αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά. Για πράγματα που πριν δυο χρόνια θα αντιδρούσες αλλιώς φέτος μπορεί να αντιδράσεις αλλιώς.
Τώρα ποιος είναι ο εαυτός σου ίσως και να μην το μάθεις ποτέ... Αυτό ίσως να είναι τραγικό (δεν ξέρεις ποιος είσαι, πως θα πορευτείς και τι θα κάνεις) ίσως όμως να είναι και δημιουργικό (πάντα θα εκπλήσσεις και θα εκπλήσσεσαι, θα αναπτύσσεσαι και θα αλλάζεις, ίσως και να ωριμάζεις). Το τι θα επιλέξεις εξαρτάται από σένα και μόνο!!! Όπως και κατά πόσο θα παραμένεις χαμένος και κατά πόσο θα επιλέξεις τη σταθερότητα στις απόψεις σου... Όλα εξαρτόνται από σένα γιατί δουλεύεις για σένα...
Υποκύπτουμε σε πειρασμούς, σε χαρές τις ζωής ίσως, σε αμαρτίες κατά τη θρησκεία... Ακόμα κι αν πιστεύουμε κάτι άλλο είναι στιγμές που πραγματικά χάνουμε τον εαυτό μας! Ποιος είναι ο εαυτός μας όμως τελικά? Και αν δεν είναι αυτό που πορευόμασταν μέχρι τώρα? Κι αν ήρθε η ώρα για μια αλλαγή, μία ριζική αλλαγή? Και ποιος μπορεί εν τέλει να μας πει τι είμαστε και τι όχι? Ποιος μπορεί να μας κρίνει? Κανείς! Κι όμως ακούμε τα λόγια των άλλων. Ενστερνιζόμαστε κάποιες από τις απόψεις τους. Υπολογίζουμε στη γνώμη τους. Θιγόμαστε αν μας προσβάλουν και σκεφτόμαστε τα λόγια τους. Αναρωτιόμαστε "μα γιατί το είπε τώρα αυτό?". Ζητάμε πολλές φορές και εξηγήσεις για τα λόγια αυτά.
Αλήθεια αυτή είναι η ελευθερία του ατόμου? Το να κρέμεται από τις απόψεις των άλλων για τον ίδιο. Το να προσπαθεί να "μη δώσει δικαιώματα", να μην σχολιαστεί. Και όταν συμβεί αυτό να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να αλλάξει κάτι που τις περισσότερες φορές δεν αλλάζει.
Και μέσα σε όλα αυτά τα λόγια και σε όλες αυτές τις φήμες του κοινωνικού περίγυρου, σε όλες αυτές τις πράξεις, τις αδυναμίες, τις αξίες, τις πεποιθήσεις του ατόμου, το ίδιο το άτομο εγκλωβίζεται και δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι. Προσπαθεί συνεχώς να δημιουργήσει μία άποψη για τον εαυτό του και να πορευτεί με αυτή για να ξέρει τι πρέπει να δείχνει προς τα έξω και ποτέ δεν τα καταφέρνει. Γιατί ακόμα κι εκεί που είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου πάντα κάτι θα συμβαίνει και θα σου αλλάζει την άποψη. Γιατί ποτέ δεν είσαι ίδιος! Σε όλη σου τη ζωή θα συναντάς διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετικούς ανθρώπους, διαφορετικές πεποιθήσεις και κάθε φορά θα τα αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά. Για πράγματα που πριν δυο χρόνια θα αντιδρούσες αλλιώς φέτος μπορεί να αντιδράσεις αλλιώς.
Τώρα ποιος είναι ο εαυτός σου ίσως και να μην το μάθεις ποτέ... Αυτό ίσως να είναι τραγικό (δεν ξέρεις ποιος είσαι, πως θα πορευτείς και τι θα κάνεις) ίσως όμως να είναι και δημιουργικό (πάντα θα εκπλήσσεις και θα εκπλήσσεσαι, θα αναπτύσσεσαι και θα αλλάζεις, ίσως και να ωριμάζεις). Το τι θα επιλέξεις εξαρτάται από σένα και μόνο!!! Όπως και κατά πόσο θα παραμένεις χαμένος και κατά πόσο θα επιλέξεις τη σταθερότητα στις απόψεις σου... Όλα εξαρτόνται από σένα γιατί δουλεύεις για σένα...
αφού έβαλα το παραπάνω, με την ευκαιρία της επίσκεψης διάβασα και το ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήψάχνουμε σ' όλη μας τη ζωή τον εαυτό μας;
είναι αλήθεια αυτό;
μήπως ψάχνουμε και πειραματιζόμαστε σε εκδοχές του;
μήπως, δυστυχώς, δεν τον ψάχνουμε καθόλου, τον παραμερίζουμε, τον περιφρονούμε εντρυφώντας σε άλλα πρότυπα;
τον εαυτό μας δεν νομίζω ότι πρέπει να τον ψάχνουμε. να τον αφουγκραζόμαστε, να τον ακούμε πρέπει. το λένε πολλοί και οι σοφοί.
αν μπορούσα να επιλέξω θα ήθελα σ αυτή τη ζωή να καλυτερέψω κάποια κουσούρια μου. αν το μπορέσω.
τώρα μες στην κοινωνία, το πως αντιμετωπίζω πρόσωπα και καταστάσεις ασφαλώς και ποικίλλει με το πέρασμα του χρόνου και τις εκάστοτε συνθήκες.
πολλές σκέψεις για ένα βράδυ, φτάνει.
καληνύχτα.
Σ'έχαριστώ πολύ που μοιράστηκες κάποιες σκέψεις σου μαζί μου και πραγματικά μου έδωσες το έναυσμα για να σκεφτώ και κάτι ακόμα.Κάτι παραπάνω...Δεν ξέρω αν μπορούμε τελικά να ακούσουμε τον εαυτό μας όπως λες και συ μέσα στην βαβούρα της κοινωνίας...Και τελικά υπάρχει λόγος να ψαχνόμαστε; Και για να διορθώσει ο καθένας μας τα κουσούρια του δε χρειάζεται το ψάξιμο αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφή