Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Γράμμα οργής



    Ε, κύριος! Ναι σε σένα μιλάω! Σε σένα που κάθεσαι αραχτός στη γραφειάρα σου. Σε σένα που παίρνεις μισθό 7000€, (καθαρά έτσι;), χωρίς να ξέρω τα μαύρα, όταν την ίδια στιγμή κατεβάζεις τον κατώτατο μισθό στα 580€. Σε σένα που πληρώνεσαι για να υπογράφεις μνημόνια, τις καταδίκες του λαού. Και να πω ότι τα διαβάζεις κιόλας… Σε σένα που έχεις κάνει τις συνεδριάσεις στη Βουλή την «ώρα του παιδιού» και ανεβαίνεις στο βήμα για να πεις διάφορες αηδίες χωρίς νόημα. Δεν ξέρεις όμως ότι ο Έλληνας δεν σ’ ακούει πια! Δεν σε πιστεύει! Σε σένα που με την ψήφο σου, την υπογραφή σου αποφασίζεις για μένα χωρίς εμένα, για τους Έλληνες χωρίς αυτούς, για τη χώρα ολόκληρη.
    Δεν σε θέλω πια πάνω από το κεφάλι μου! Δεν αντέχω το βάρος των δικών σου αποφάσεων και υπογραφών! Δεν θέλω να καθορίζεις εσύ το μέλλον μου και κατά πόσο τα όνειρά μου θα γίνουν πραγματικότητα! Δεν θέλω ούτε να σ’ ακούω ούτε να σε βλέπω. Θέλω να έχω εγώ τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τη ζωή μου. Θέλω να ξυπνάω το πρωί με χαμόγελο. Θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι και να προσπαθώ για τους στόχους μου.
    Δεν πρόσφερες τίποτα καλό στη χώρα μου! Το μόνο που κατάφερες είναι να γεμίσουν τα πεζοδρόμια άστεγους, να φτάσεις την ανεργία στα ύψη. Κατάφερες να κάνεις τον Έλληνα καταθλιπτικό, να κοιμάται και να ξυπνάει με την αβεβαιότητα, να χάσει την αξιοπρέπειά του. Κατάφερες να διώξεις το νέο από την πατρίδα του, να του σβήσεις την αισιοδοξία από τα χείλη, να τον κάνεις να φοβάται να πει την καταγωγή του στο εξωτερικό, να μειώνει κάθε μέρα τους στόχους του, γιατί όχι μόνο δε δίνεις νέα μέσα για να τους πετύχει, αλλά του παίρνεις κι αυτά που είχε. Κατάφερες να σε μισήσουν όλοι και να το θυμάσαι πως το μίσος αυτό θα βγει προς τα έξω κάποια στιγμή και τότε… όχι σωματοφύλακες, ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν σε σώζει!!!
    Δεν ξέρω αν όλοι εκεί μέσα είναι της δικής σου φάρας, αλλά για να σου πω την αλήθεια δεν με νοιάζει και πολύ! Αν κάποιος από εσάς τους 300 ήθελε να ξεχωρίσει και να έρθει κοντά μου, κοντά σε όλους τους πολίτες, έχοντας «καθαρούς» σκοπούς κι όχι για να προπαγανδίσει με λαϊκιστικά μέσα, όπως κάνετε οι περισσότεροι, θα το έκανε!
    Τώρα πια ο θυμός μου είναι τόσο πολύς, η οργή μου τόσο ακράτητη που δεν υπολογίζω ούτε καλές προθέσεις, ούτε εξαιρέσεις του κανόνα. Τώρα πια παίρνω τη ζωή μου στα χέρια μου στέλνοντάς σου αυτό το «γράμμα οργής» και λέγοντάς σου ότι δεν σε θέλω στη χώρα μου! Να ξεκουμπιστείς! Δεν είσαι άξιος γι’ αυτήν! Αν ήσουν θα κοιτούσες το συμφέρον της και όχι το πώς θα γεμίσεις τις δικές σου τσέπες. Γι’ αυτό αν έχεις λίγη ντροπή και τσίπα πάνω σου καλά θα κάνεις να μας αδειάζεις τη γωνιά γρήγορα. Το που θα πας ποσώς με ενδιαφέρει. Και μην ξεχάσεις να δώσεις την εντολή μου και στους υπόλοιπους 299. Για να πάει κάτι μπροστά πρέπει να αλλάξει ριζικά! Αν πάλι δεν το κάνεις, σύντομα θα δεις πως αντιδράει ο νέος όταν του κλέβεις τα όνειρα!!! Σύντομα θα δεις ότι από μένα θα το βρεις…
    Ποιος είμαι εγώ;
    Είμαι ένας νέος που επιλέγει να μείνει στη χώρα του για να σπουδάσει. Που διαλέγει το δύσκολο δρόμο για να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Άλλωστε ο δρόμος προς το όνειρο, το ανυπέρβλητο ιδεώδες του καθενός ποτέ δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Είμαι ένας νέος που θα σε τιμωρήσει για όσα έκανες σε μένα, στις οικογένειά μου, στους κολλητούς μου, στους φίλους που έφυγαν γιατί δεν σε άντεχαν άλλο. Όμως στην τελική, τι σημασία έχει ποιος είμαι;
    Είμαι εγώ, ένας νέος από τους πολλούς, ένας πολίτης από τους περισσότερους, ένας οργισμένος πολίτης απ’ όλους. Θα μπορούσα να είμαι ακόμα κι εσύ, αν κοκκίνιζες έστω και λίγο από ντροπή τώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, αν δεν ξεχνούσες τους αγώνες που έκανες κάποτε για να βγάλεις την σκέψη σου από το γύψο το ’73 ή αν δεν ήσουν ακόμα ένας καιροσκόπος που βολεμένος εφησυχάστηκε στις συνθήκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου