Δεν νιώσαμε την αγάπη

   Είναι κάποιες φορές που όση αγάπη κι αν πάρεις όση φροντίδα κι αν χαίρεσαι από γνωστούς,φίλους,συγγενείς και λοιπούς έχεις ακόμα και τότε ένα κενό...Αυτό τι σημαίνει?Αχαριστία ή μήπως ότι δεν είναι η αγάπη που θα ήθελες να πάρεις?Μα η αγάπη δεν δέχεται ταμπέλες.Αυτή είναι η σψστή αγάπη και αυτή είναι η λάθος.Η αγάπη είναι μία και μοναδική.Αυτό που διαφέρει είναι ο τρόπος που την εκδηλώνει ο καθένας.Εκεί ξεχωρίζει ο σωστός τρόπος ή ο λάθος.Βέβαια αυτό ειναι κάτι το τελείως υποκειμενικό.Άρα?Πού καταλήγουμε?
   Πουθενά...Ίσως τελικά όλο αυτό να είναι παιχνίδι του μυαλού για να έχει να ασχολείται με κάτι...Κάτι πολύ βασανιστικό είναι η αλήθεια!Ίσως και να είναι όντως αχαριστία.Ίσως άνθρωποι σαν και μένα που το αισθάνονται αυτό να είναι απλά κάποιοι μισάνθρωποι που το μόνο που θέλουν είναι να παίρνουν και να παίρνουν και να παίρνουν και να ζητάνε κι άλλα και πάλι ευχαριστημένοι να μην είναι...Ίσως να είμαστε απλά οι αχάριστοι της εποχής,οι αχόρταγοι.Ίσως...
   Βέβαια μπορεί και όχι...Μπορεί απλά να μην νιώσαμε ποτέ αληθινή αγάπη.Μπορεί όλο αυτό που μας πλασάρουν σε φανταχτερό περιτύλιγμα να είναι ένα τίποτα ή ακόμα χειρότερα να είναι κάτι αισχρό και βρωμερό που βρωμάει και ζέχνει όμως μέσα από τη νάιλον χρωματιστή σακούλα η μυρωδιά δε βγαίνει.Μπορεί να μην αξίζαμε να νιώσουμε τη θαλπωρή μιας αγκαλιάς.Μπορεί να μην έπρεπε εμείς να ακούσουμε ένα "σ'αγαπώ" χωρίς να έχει αγκάθια αλλά να τυλίγεται μέσα σε βελούδο.Ίσως και να μην έτυχε εδώ που τα λέμε...Ίσως και να μην το κυνηγήσαμε όσο έπρεπε...Ίσως και να μην είχαμε ένα δείγμα για να το κυνηγήσουμε...Ίσως,ίσως,ίσως...Ότι κι αν υπάρχει πραγματικά το συμπέρασμα είναι ένα: Ότι δεν νιώσαμε την αγάπη.