Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε καταλάβει ότι διανύουμε μία περίοδο στην Ελλάδα όπου τα πάντα γύρω μας, είναι έτοιμα να εκραγούν. Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε και πολύ πια για να κάνουμε το μεγάλο μπαμ!
Ήδη όμως ,όπως θα έχετε αντιληφθεί, μικρές εκρήξεις έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους. Ας πάμε πίσω όμως, στο κίνημα των ‘Αγανακτισμένων’ που ξεκίνησε στα τέλη του περασμένου Μάη με αρχές καλοκαιριού. Χιλιάδες πολίτες χωρίς χρώμα πράσινο, μπλε, κόκκινο, πορτοκαλί, φουξ ή εμπριμέ κατέβηκαν στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούν ο καθένας για τους δικούς του προσωπικούς λόγους ξεχωριστά (μείωση μισθών, ασφαλιστικό, φορολογία) αλλά και για τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα σήμερα. Λόγοι οι οποίοι απασχολούν τους περισσότερους από εμάς σήμερα. Έτσι ενώθηκαν όλοι αυτοί οι πολίτες κάτω από τον τίτλο των ‘’Αγανακτισμένων’’. Αυτό κράτησε για πάνω από ένα μήνα, αλλά σιγά-σιγά άρχισε να διαλύεται.
Και τα σχολεία άνοιξαν. Χωρίς βιβλία, χωρίς τις κατάλληλες υποδομές για τον ερχομό του νέου εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά με CD που είχαν τη σχολική ύλη. Όλα κι όλα! Η τεχνολογία πάνω απ΄ όλα. Και με το καλημέρα σας άρχισαν οι καταλήψεις. Καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα. Καταλήψεις σε λύκεια και σε γυμνάσια. Καταλήψεις που γίνονταν άλλοτε για σοβαρούς λόγους κι άλλοτε για ανοησίες. Είχαμε όμως καταλήψεις και στα Πανεπιστήμια. Πολλές σχολές μάλιστα ήταν τόσες μέρες κλειστές που οι μαθητές κόντεψαν να χάσουν το εξάμηνο.
Και αφού πέρασε κι αυτό άρχισαν οι απεργίες. Απεργίες παντού! Σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Απεργίες καθηγητών, δασκάλων, δημόσιων υπαλλήλων, δημοσιογράφων, νοσηλευτών, γιατρών, δικηγόρων, ταξιτζήδων, οδοκαθαριστών και άλλων πολλών κλάδων. Ξυπνούσες και σκεφτόσουν. ‘ Σήμερα πρέπει οπωσδήποτε να βάλω βενζίνη όσο και αν έχει πάει, γιατί άλλο τρόπο να μετακινηθώ δεν έχω’ ή ‘ την υγειά μου μόνο να έχω γιατί αν μπλεχτώ με γιατρούς και νοσοκομεία ποιος ξέρει αν θα ξεμπλέξω ποτέ’. Ή που έβγαινες έξω το πρωί κι έβλεπες μαθητές με τσάντες να είναι στις καφετέριες, ενώ θα έπρεπε να είναι αλλού εκείνη την ώρα, όμως δεν είναι λόγω απεργιών. Άνοιγες την τηλεόραση και το σήμα πάνω στην οθόνη εμφανιζόταν που έλεγε ότι λόγω απεργιών δεν θα προβληθούν οι ενημερωτικές εκπομπές και οι ειδήσεις.
Και ας έρθουμε στο τώρα. Εκεί που λες: «Ααα! Ωραία! Έρχεται 28η Οκτωβρίου, είναι τριήμερο και θα ηρεμήσει λίγο το κεφάλι μας», άλλες εκρήξεις κάνουν την εμφάνιση τους. Όλη η ελληνική κοινωνία οργισμένη αποφάσισε να δείξει το θυμό της μέσω διαδηλώσεων, γιουχαϊσμάτων, συνθημάτων και κάποιες φορές μέσω σωματικών επιθέσεων ή εκσφενδονισμών αντικειμένων στις εξέδρες των επισήμων στις τοπικές επετειακές παρελάσεις, με αποτέλεσμα την ακύρωσή τους σε κάποιες πόλεις, σε άλλες να καθυστερήσει η έναρξη τους και σε άλλες να γίνουν κανονικά, έχοντας όμως εισπράξει οι επίσημοι το υποτιμητικό βλέμμα των μαθητών ή ακόμα και την άρνηση τους να τους δώσουν αυτό το συμβολικό βλέμμα.
Και που είστε ακόμα! Ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε και τι άλλο θα ζήσουμε.
Όπως και να ΄χει το συμπέρασμα είναι ένα: Η οργή του κόσμου είναι τόσο μεγάλη που όταν έρθει η ώρα να βγει προς τα έξω δεν θα ελέγχετε, δεν θα έχει σταματημό και θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της. Ήδη τα πρώτα δείγματα έκαναν την εμφάνιση τους. Και τα καλύτερα έρχονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου